Pim de Klerk

Pim de Klerk (geboren 1969 te Dordrecht) studeerde fysische geografie en palynology in Utrecht. Vervolgens werkte hij meerdere jaren aan de universiteit van Greifswald waar hij promoveerde. Schrijven is een grote passie van hem, en met ʻGeschrevenʼ debuteert hij als auteur van fictie. Daarnaast is hij auteur of co-auteur van ruim 50 vakartikelen in internationale wetenschappelijke tijdschriften. Tegenwoordig leeft hij in Karlsruhe, waar hij ook als fotograaf werkzaam is.

Schrijver Pim de Klerk aan het woord

Tekst geschreven voor de rubriek "Schrijvers aan het woord" op www.schrijverspunt.nl.

Het was in de herfst van 2010: ik was op zoek naar een jeugdfoto van me waarvan ik niet meer precies wist waar ik die moest zoeken, en in een oude doos kwam ik mijn manuscripten weer tegen. Vol sentimentaliteit bladerde ik ze door en ik vond dat er toch wel het één en ander tussen zat dat helemaal niet slecht was. Het was rond mijn eenenveertigste verjaardag en ik besloot – middenin de midlifecrisis – te proberen mijn jeugddroom “schrijver” alsnog waar te maken.

Al als kind van zo'n zes of zeven jaar had ik aan de zware ijzeren schrijfmachine van mijn vader gezeten om een boek te schrijven, ik geloof dat het vier pagina's lang was, misschien minder. In een aanval van puberale schaamte heb ik het jaren later weggegooid, samen met wat andere schrijfsels uit mijn kindertijd.

Tijdens mijn studietijd had ik dan een aantal korte verhalen en gedichten geschreven, maar het ontbrak me aan voldoende moed en zelfvertrouwen om mijn werk naar een uitgever op te sturen: het meeste vond ik namelijk maar rotzooi...

Maar anderhalf decennium later had ik een ietwat andere levensinstelling kunnen ontwikkelen: ik concentreerde me niet meer voortdurend op het slechte, maar koesterde ook steeds vaker het goede en het mooie. Ik was lange tijd met onderzoek naar vegetatiegeschiedenis en de ontwikkeling van het natuurlijke en culturele landschap bezig geweest en ik had nog geen idee waarheen de volgende stappen in mijn leven zouden moeten gaan. Ik woonde ondertussen al vijftien jaar in Duitsland, waarvan de laatste vijf in Karlsruhe: een prettige stad in een prachtig landschap waar ik ook als fotograaf veel inspiratie vond.

Ik had in die jaren een aantal vakartikelen kunnen publiceren waar ik best trots op was, maar een schrijver voelde ik me niet. Weliswaar heet het beroep “klerk” in het Duits “Schreiber”, maar een Schreiber is nog geen Schriftsteller. Na al die jaren in Duitsland zat mijn Nederlands vol met Germanismen en ik moest die op de één of andere manier zien kwijt te raken.

Toen ik alles weer doorlas wist ik niet precies wat ik van mijn stijl moest denken. Enkele verhalen handelden van ik-personen die probeerden hun bizarre gedachtegangen te verdragen, enkele andere teksten waren fragmenten van een nooit voltooide science-fiction satire die ik tot korte verhalen had omgewerkt. De meeste gedichten handelden van de wens – nee, van het hartstochtelijk verlangen - naar liefde en naar een mooier en beter leven: dankzij een stofwisselingsstoornis in mijn hersenen waren namelijk mijn emoties niet in balans en kwam ik iedere keer opnieuw in sombere melancholische stemmingen terecht. Voor de gedichten was dat eigenlijk helemaal niet erg, want daardoor waren de gevoelens die ik geprobeerd had uit te drukken tamelijk intens geworden, vond ik tenminste...

Ik nam contact op met een uitgever, en die wilde mijn werk wel publiceren: ik werd dus toch nog een echte schrijver. Ik besloot eerst een bundel met korte verhalen uit te brengen, om dan een half jaar later de gedichten erachteraan te doen. Het deed me goed: ik had het gevoel dat ik bezig was iets te voltooien dat veel te lang was blijven liggen. Maar of andere mensen ook zouden willen lezen wat ik te vertellen had wist ik niet: het zou dus een spannende tijd worden.

Zou één van de volgende stappen in mijn leven dan toch weer het schrijven zijn? Ik besloot van wel, en ik nam de pen weer op - beter gezegd ik nam het toetsenbord weer ter hand – om nieuw werk in de wereld te gaan zetten...